Sioux Falls, South Dekota

Ten eerste mijn excuses voor het late verslag. Onze agenda is zo ontzettend druk, dat ik gewoon geen moment kan vinden om te schijven. Deze week zullen er waarschijnlijk meerdere verslagen verschijnen, zodat ik weer wat op schema loop. In ieder geval zal ik nu vertellen over de week in Sioux Falls, South Dekota.

De busrit wat niet lang dit keer. Van Watertown naar hier, koste ons ongeveer tweeënhalf uur in de bus. We kwamen aan in een leegstaande school, wat de locatie zou zijn voor de rest van de dag.
In iedere stad waar we komen, hebben we Promotion Representatives. Dit zijn staffmembers van Up with People die vijf weken voor ons uit gaan om de stad op te zetten. Zij promoten de organisatie, zoeken vrijwilligerswerk, hostfamilies, sponsoren voor de maaltijden en al dat soort dingen, om de stad voor te bereiden op onze komst. Vandaag deden we een leuke activiteit, waarbij de cast de PR's voorstelden. Zij gingen alle verschillende onderdelen langs in de hoop iets te bereiken. Zelf hielp ik de activiteit te faciliteren, samen met de dancecaptain was ik van het hiphip radiostation. Bij ons probeerden de castmembers wat zendtijd te regelen voor promotie. Op deze manier kregen we een beter idee van wat onze PR's doen. We bezochten de prachtige St. Joseph Cathedral vandaag en werden toegesproken door onze sponsoren. Waarna het tijd was om onze nieuwe hostfamilies te ontmoeten! Mijn hostfamilycode wat dit keer "mans underwear". Dat was dus waar ik naar op zoek ging, totdat ik een man met een enorme onderbroek aan een vlaggenstok tegenkwam. Dat moest mijn hostdad zijn. Niet veel later ontmoeten ik ook mijn lieve hostmom, en mijn roommate was de Franse Marie uit België. We woonden in een super gaaf huis met een heleboel ruimtes en trappen, dat me de eerste dagen wel wat liet verdwalen. Marie en ik deelden samen de zolder. Af en toe kwamen we eens een van de 7 katten, of een zoon tegen in huis. Ook was er een piano aanwezig. Dit beloofde weer een hele leuke week te worden.

Vanaf dinsdag begonnen we met ons vrijwilligerswerk hier in Sioux Falls. Iedereen was weer helemaal klaar voor changing lifes. Vandaag ging ik met een groep naar een bejaarden-/verzorgingstehuis. We deden een manicure bij deze hele oude mensen. Best een opgave aangezien ik nooit een manicure heb gedaan en deze 95 jaar oude, bibberende handjes, niet bepaald meewerken. Het was wel een hele geinige ervaring, en de vrouw waar ik mee sprak was erg lief. Ze kon nauwelijks meer praten, maar toen ze mij vertelden over alle landen waar ze naartoe gereisd was, en ik haar vroeg naar het doel van haar reizen, vertelde ze me dat ze altijd samen met haar man reisde toen hij nog in leven was. "We wilden de regenboog beleven in alle verschillende landen". Hartverwarmend, is het niet?
Verder deden we hier een activiteit dat we personal flags noemen. De mensen ontwierpen een symbool dat hunzelf representeerde, en vormden op deze manier hun eigen vlag. Meestal doen we deze activiteit met basisschool kinderen, maar natuurlijk kan het met alle leeftijden. We hielpen wat met het tekenen, aangezien een goed aantal van deze mensen de ogen niet meer open kreeg, of de handen niet meer op kon tillen. We duwden een heleboel rolstoelen en die middag deden we een international fashionshow in de gang van het tehuis, waarbij alle oudjes opgesteld zaten, en zo hard mogelijk joelden wanneer ze ons in kledij van over de hele wereld voorbij zagen komen.
Een andere bijzondere belevenis was later op de dag. In Sioux Falls is een koor van vluchtelingen kinderen, die samen zingen en muziek maken. Vandaag gaven zij een klein optreden voor ons, en wij voor hen. Daarna zongen we twee van onze Up with People liedjes samen met het koor. Dit was enorm krachtig en heel speciaal. We eindigden de dag in "The Bakery" waar we een leadership roundtable deden, met grote leiders uit Sioux Falls. The Bakery is geen echte bakkerij, maar een leuk gebouwtje waar mensen samen komen gedurende de week. Voor besprekingen, werk, of gewoon om gezellig bij te praten.

Woendag en donderdag gaf ik weer World Dance Classes aan studenten. Woensdag op de O'Gorman highschool, een katholieke privé school, en donderdag op de O'Gorman junior High. Wat altijd leuk is om te zien is dat alle leerlingen schoolkostuums dragen. Het maakt iedereen heel erg helzelfde, wat uiteraard goed is voor in een school, maar ook wel een beetje saai. Mijn roommate verbleef op woensdag in een homelesshelter voor een nacht. Mijn hostfamily nam mij die avond mee uit eten in een lokaal steakhouse, waar ik de beste steak ooit heb gegeten. Mijn hostparents zijn hele lieve mensen en houden zeker van een praatje. Ze zijn ontzettend geïnteresseerd in alles. Thuis kwamen de wereldkaarten te voorschijn die we voor minstens een uur bestudeerd hebben.

Op vrijdag repeteerden we en voerden we twee schoolshows op. De Up with People president kwam op gezoek en we kregen een presentatie van onze Japanse castmate, over aardbevingen in Japan. Vandaag hadden we ook een castmeeting. We hebben dit ongeveer een keer in de maand en het is gewoon wat tijd die we met de hele cast doorbrengen en waarbij we checken hoe het eigenlijk met iedereen gaat. Omdat het mooi weer was eindigden we met een verassing. Een icecreamparty! een super lange tafel vol met ijs loopt uiteraard uit de hand, en na een paar minuten was het omgeslagen in een icecreamfight. Iedereen was totaal besmeerd met ijs, en onze gezichten waren verborgen onder een dikke laag van chocolade en aardbijen smaak. Zonde voor al het ijs, maar we hadden wel ontzettend veel lol.
Mijn hostmom haalde mij en mijn roommate op van de school, nadat we het meeste ijs van ons gezicht en uit ons haar gehaald hadden. Met z'n drietjes reden we voor 6 uur en kwamen we rond middernacht aan in een hotel in Rabbitcity. Waarschijnlijk begint er nu wel een kwartje te vallen. We waren onderweg naar Mount Rushmore!

We vertrokken de volgende ochtend rond 6 uur en reden het laatste uurtje richting Mount Rushmore. De omgeving is zo prachtig en het was heel speciaal om deze presidentenkoppen in de bergen te zien. Zo een super Amerikaans symbool staat opeens voor je neus. We hadden al veel herten gezien, en mijn hostmom was erg onder de indruk van de berggeit, die zo ver weg was dat hij nauwelijks te zien was. Toch vond ze dat niemand dit kon missen en vertelde ze ieder persoon dat daar rondliep met vol enthousiasme over de berggeit. Ze leenden hen zelfs haar verrekijker. Wat hebben Marie en ik gelachen. We konden niet al te lang blijven omdat we nog helemaal terug moesten rijden. We reden door De Badlands, wat een super mooi bergachtig gebied was. We zagen hier een heleboel wildlife en het weer was bijna zomers. Alle drie hebben we ontzettend genoten van dit tripje, en we sloten het af met een potluck etentje bij ons thuis. Het was al aan de gang toen wij aankwamen, en er waren ook wat andere castmembers met hun hostfamilies aanwezig.

Uiteraard moest er in deze stad ook een show opgevoerd worden, en dat vond op zondag plaats. Voor het eerst deden we zelfs twee shows! We repeteerden in de ochtend en de eerste show was om 14:00 uur. Een hele leuke verassing was dat mijn hostmom uit Des Moines, Iowa, helemaal naar Sioux Falls was gereden om de show opnieuw te kunnen zien. De arme dame heeft ruim 8 uur in de auto gezeten. Ze was samen met een vriendin van haar die twee stafmembers gehost had. Tussen de twee shows door gingen we met z'n allen even uit eten. Het was erg leuk om haar weer te zien. De tweede show vond plaats om 18:00 uur en hield ons druk tot middernacht. Waarna we thuis kwamen, onze koffers inpakten, de laatste tijd met onze hostfamily doorbrachten, en de volgende morgen vertrokken naar Topeka, Kansas.
Dit was weer een week dat mooie herinneringen heeft gebracht.