Topeka, Kansas

Op naar een volgende staat, wat deze keer Kansas was. Onze pijlen waren gericht op de hoofdstad Topeka. Een nieuwe week voor changing lifes. Tijdens onze travelday op maandag, kwamen we rond een uur of drie in Topeka aan. Een aantal sponsoren spraken ons toe en een drumband deed een klein optreden voor ons. Omdat het verhaal van The Wizard of Ozz geïnspireerd is op Kansas, stond onze week hier ook een beetje van in het teken. Zo hadden alle hostfamiliecodes te maken met het verhaal. Sommigen van onze hostfamilies waren verkleed en anderen hadden hele kunstwerken gemaakt. Klaar voor een week met Up with People students in hun families. Vlak voordat de nieuwe families arriveerden, kreeg ik de boodschap dat ik gehost was door een vip familie. Het was namelijk een van onze sponsoren, en ze hadden gevraagd voor een danser of musicus. Dat maakte me wel een beetje nerveus, want nu moest ik mezelf opeens voor gaan doen als een danser. Ik had geen roommates deze week. De familie is ontzettend lief. Een Afrikaans Amerikaanse man met zijn vrouw, en hun twee lieve kindjes, Zen en Itzel. Ze namen me mee naar een Chinees restaurant waar ze me een hele hoop vragen stelden over van alles en nog wat, eigenlijk hebben we sinds toen de hele avond gepraat.

Deze week was internweek. Het was de laatste week van de internships en dat betekende: interns take over!! Alle staffmembers namen een stap terug deze week, en onze taak als interns was om alles te leiden en goed te laten verlopen. Een klein groepje castmembers gingen deze week terug naar Denver, Colorado, waar een groot gala plaats zou vinden ter eren van Up with People's 50 jarige bestaan. De andere dance intern was een van deze mensen, en dat betekende dat tijdens de internweek alles op mij aankwam. Een uitdagende en leuke week zou het worden.

Hier in Topeka hadden alle kinderen springbreak deze week, en dus waren de scholen gesloten. Dat maakte het voor ons wel iets lastiger om de show de promoten natuurlijk, maar met wat extra inspanning moest dat geen problemen veroorzaken. Om de community toch te kunnen bereiken hadden we deze week een Alternative Springbreak Program. Schoolleerlingen van verschillende leeftijden kwamen de dag met ons doorbrengen en deden verschillenden van onze activiteiten en workshops. Ook volgende ze een World Dance Class en bezochten ze het museum van Brown vs. Bord of Education. Ik leidde de World Dance Classes samen met de dancecaptain.

Woensdag leidde ik een van deze groepen van the springbreak program. We hadden het idee dat de kinderen er niet zo heel veel zin in hadden, waardoor het wat stroefjes verliep tijdens de workshops in het begin. Gelukkig kregen we ze steeds gemotiveerder en deden ze aan het einde van de dag volledig mee. Vandaag ging ik met de kinderen naar Brown vs. Bord of Education, waar ik gisteren met de cast naartoe ben gegaan. Hier kregen we een rondleiding en deden we een workshop. Er werd verteld over hoe de ongelijkheid tussen blank en donker uitpakte in de educatie. Heel naar om deze verhalen te horen, en ook onbegrijpelijk. Een van de mensen die hier tegen streed was John Lewis. Deze man heeft ook heel close samengewerkt met mijn hostdad, die mij een boek over zijn daden liet lezen. Alles staat in verbinding.

Op donderdag deed ik het Step Up program, waarbij we de hele dag workshops doen met junior en senior leerlingen in highschool. We doen workshops over leiderschap, teamwork, vertrouwen en expressie. Het doel voor deze dag was om door middel van al deze workshops aan het denken te zetten over een impact die zij willen hebben in hun eigen community. Ze bedachten wat zij wilden veranderen en maakten stap voor stap een plan om dit waar te maken. In de hoop dat ze gemotiveerd raken om hun plan echt uit te voeren.

Met mijn hostfamily hier in Topeka heb ik een hele goede band. Allebei mijn hostouders hebben Spaans gestudeerd en de kinderen zitten op een tweetalige school. De familie heeft een grote passie voor muziek en dus kwamen iedere avond de gitaren naar boven. Ook een voor mij, terwijl ik helemaal geen gitaar kan spelen. Iedere avond maken we muziek met z'n allen. Ook de drums en mondharmonica's komen te voorschijn en de hele familie zingt. Chocolade fondue met aardbijen en marshmallows zijn ook voorbij gekomen. De familie is erg geïnteresseerd in alles, en ze vertellen mij ook veel verhalen. Zo vertelde vaders me over de tijd dat hij samenwerkte met Obama, en ze vertelden over de geschiedenis van Topeka. De twee kindjes zijn erg lief, en twee dagen voor mijn komst hebben ze een puppy aan het gezin toegevoegd. Het gezin was vooral ook erg geïnteresseerd in Nederland en Marken, waardoor ik veel me ze deelde hierover. Ik plakte sticky notes met de Nederlandse vertaling op verschillende onderdelen in het huis, en zij deden hetzelfde in het Spaans, zodat ik kon oefenen voor Mexico. Iets wat ik al heel lang in mijn hoofd had was om het Marker volkslied door een van mijn gastgezinnen te laten zingen, en dit leek het perfecte gezin te zijn hiervoor. Ik leerde ze het lied, hostdad Patrick vogelde de gitaarakkoorden uit, en iedereen heeft de hele week geoefend met de uitspraak. Iedere dag in de auto begon er wel iemand uit het niets te zingen: "kleine pleeeeek, oenst liaefst op eardu". En ook wanneer ik niet thuis was waren ze aan het oefenen, ontzettend schattig. Ik heb er een video van gemaakt en op Facebook geplaatst, dus voor wie het leuk vindt om dit te bekijken, het is op mijn tijdlijn te vinden. Wat een fantastisch gezin om bij te wonen.

Op vrijdag deden we een culture fair en een schoolshow, en zaterdag was het tijd voor de grote show. Showday is altijd een belangrijke dag voor het productionteam, dus vandaag was ik totaal in charge voor alles dat te maken had met dans. Ik had anderhalf uur te vullen met dans, en kon doen wat ik maar wilde. Daarnaast deed ik alle warming-ups en perfectioneerde ik de choreografie en posities tijdens de repetitie, en al dat soort dingen. Ik vond het ontzettend leuk om dit allemaal te doen. tijdens de show deed ik opeens drie nieuwe dansen, wat best even spannend was, maar gelukkig ging het allemaal goed. Vandaag hebben we ook de nieuwe interns bekend gemaakt, voor de tweede ronde. Met alle interns van de eerste ronde hielden we een soort gratuation ceremony en onthulden we op deze manier de nieuwe interns. We waren allemaal super chique gekleed en hadden hoeden en diploma's gemaakt voor de nieuwe gelukkigen.

Zondag was de dag dat we Topeka alweer zouden verlaten, om verder te gaan naar Houston, Texas. We zouden 's avonds pas vertrekken, en dus hadden we de rest van de dag vrij om met onze hostfamilies door te brengen. Het was Palmpasen en we gingen naar de kerk. Dit was een Afrikaans Amerikaanse kerk en een bijzondere ervaring. De muziek was swingend, mensen dansten en de priester schreeuwde. Dat laatste was wel erg verassend. In Topeka woont een family, de Baptiste church community, die tegen alles is dat gelijkheid brengt. Ook tijdens onze show stonden ze met spandoeken buiten om het te verstoren, maar gelukkig was er politie die ze tegenhield. Direct aan de andere kant van de straat waar hun gebouw staat, staat the equalityhouse. Nog geen vijf meter bij elkaar vandaan staan deze twee gebouwen met een totaal tegenovergestelde boodschap. "Everyone is equal" en "God hates America". 's Middags gingen we naar een schilderclubje waar we alle vijf ons eigen schilderij maakten, en later op de dag maakten we een kampvuur in de tuin. We aten hotdogs en smores, en maakten muziek, totdat het tijd was om mijn koffer te pakken en afscheid te nemen. De kindjes gingen op bed, want springbreak was over en Up with People ging verder naar de volgende bestemming.